ΕΠΙΛΗΠΤΙΚΉ ΚΡΊΣΗ 

Η επιληψία είναι η χρόνια κατάσταση όπου εμφανίζονται επαναλαμβανόμενα επεισόδια επιληπτικής κρίσης, λόγω μιας υπάρχουσας εγκεφαλικής βλάβης. Η επιληπτική κρίση είναι ένα επεισόδιο ανώμαλης ηλεκτρικής δραστηριότητας σε κάποιο σημείο του εγκεφάλου. Αυτό μπορεί να προκαλέσει απώλεια των αισθήσεων ή σπασμούς, αλλά και μια σειρά από άλλα νευρολογικά συμπτώματα. 
 Η σύγχρονη νευρολογική άποψη είναι ότι ο κάθε άνθρωπος «δικαιούται» να έχει ένα επεισόδιο επιληπτικής κρίσης, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στην υπόλοιπη ζωή του θα έχει κι άλλα επεισόδια επιληπτικών κρίσεων. 
Η ίδια η επιληψία δεν σκοτώνει από μόνη της. Μια γενικευμένη επιληπτική κρίση συνήθως σταματάει από μόνη της(χωρίς παρέμβαση ειδικού), χωρίς τη βοήθεια φαρμάκων. Σε αυτή την περίπτωση ο μόνος κίνδυνος είναι να χτυπήσει κανείς σοβαρά για παράδειγμα στο κεφάλι ή και σε άλλα σημεία του σώματος του(εξίσου χρήσιμα), λόγω απώλειας του σωματικού ελέγχου. Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος για τον εγκέφαλο από μια επιληπτική κρίση που διήρκεσε λίγα λεπτά.
Όταν η γενικευμένη κρίση διαρκεί πολύ πάνω από 30 λεπτά ονομάζεται επιληπτική κατάσταση (status epilepticus) και χρειάζεται επείγουσα αντιμετώπιση με φάρμακα, διότι προκαλείται οίδημα στον εγκέφαλο και βλάβη των εγκεφαλικών νευρώνων.

Οι επιληπτικές κρίσεις διακρίνονται στις εξής κατηγορίες : α) εστιακές, όπου η ηλεκτρική δραστηριότητα ξεκινάει σε ένα σημείο του εγκεφάλου. Χωρίζονται σε απλές εστιακές, σύνθετες εστιακές και δευτερογενώς γενικευμένες, β) γενικευμένες, όπου η ηλεκτρική δραστηριότητα ξεκινάει από την αρχή, ταυτόχρονα και στα 2 ημισφαίρια. Χωρίζονται σε αφαιρετικές, μυοκλονικές, τονικές, ατονικές, κλoνικές και τονικοκλoνικές. 

Πάντα πριν από μία κρίση υπάρχουν κάποια προειδοποιητικά συμπτώματα (αύρα) που υπάρχουν σε ορισμένους ασθενείς. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς αυτοί αντιλαμβάνονται ότι θα ακολουθήσει η "κυρίως" κρίση. Τέτοια συμπτώματα είναι πχ στομαχικές ενοχλήσεις, περίεργες μυρωδιές, οπτικές διαταραχές, ευχάριστη ή δυσάρεστη αίσθηση, φόβος ή πανικός, ζάλη, πονοκέφαλος ή ναυτία.

Ενώ μετά από την κρίση μπορεί να σταματήσει απότομα και ο ασθενής να επανέλθει στην πρότερη κατάσταση. Σε άλλες περιπτώσεις ο ασθενής "βγαίνει" σταδιακά από την κρίση με συμπτώματα όπως ζάλη, υπνηλία, πονοκέφαλο, φόβο, σύγχυση, αίσθημα ντροπής, δυσκολία στην ομιλία και μυϊκή αδυναμία.

Τα συμπτώματα της επιληψίας αναγνωρίζονται από πολύ νωρίς και δίδονται σε αυτά υπερφυσικές ερμηνείες. Οι πιο πρώιμες αναφορές σε επιληπτικές κρίσεις χρονολογούνται στη 2η χιλιετηρίδα προ Χρηστού στη Μεσοποταμία, όπου επιληπτικές αύρες, γενικευμένοι σπασμοί και άλλες όψεις αυτού που οι αρχαίοι ονόμαζαν ασθένεια της πτώσης (κάτι ανάλογο με την σημερινή επιληπτική κρίση), είχαν καταγραφεί με αξιοσημείωτα ακριβείς περιγραφές.

Φυσικά και ο πατέρας της ιατρικής επιστήμης, ο Ιπποκράτης ονόμαζε την επιληψία ως ιερή ασθένεια και ήταν αυτός που επιχείρησε τις πρώτες χειρουργικές επεμβάσεις σε επιληπτικούς ασθενείς. 

Η ασθένεια στο Χριστιανισμό έχει διαφορετική καθώς και ιδιαίτερη θα λέγαμε ερμηνεία. Οι ασθενείς που είχαν επιληπτικές κρίσεις θεωρούνταν δαιμονισμένοι και είχαν περίεργη μεταχείριση. 

ΣΤΥΛΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ